— ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ/ΝΟΥΒΕΛΑΣ 2018 —

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ξαναδιαβάζοντας αυτή την κατάθεση μνήμης μούρχεται στο νου το τετράστιχο του Άγγελου Σικελιανού.

Γιατί το ξέρω· πιο βαθιά κι απ’ τον πηχτόν αστρόφως,

κρυµµένος σαν αετός,

µε περιμένει, εκεί που πια ο θείος αρχίζει ζόφος,

ο πρώτος µου εαυτός…

Ναι, ίσως αυτό νάναι. Η επιστροφή, όσο οδυνηρή και νάναι, στη μήτρα που μας γέννησε. Στον γενέθλιο τόπο.

• Μπορεί άραγε ο θάνατος του αδελφού να προκαλέσει αμέτρητη χαρά στην αδελφή;
• Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας «απαγορευμένος έρωτας;»
• Ένα αθώο, «αλλόκοτο» πλάσμα, ποιον μπορεί τάχα να πειράξει;

Ιστορίες που διαδραματίζονται, ως επί το πλείστον, κατά την εποχή των σύγχρονων τραγωδιών του τόπου μας, μόνο που κυρίαρχο θέμα δεν είναι οι τραγωδίες αυτές καθ’ εαυτές. Με εξαίρετο τρόπο η συγγραφέας ξεκλειδώνει τις πόρτες των κυπριακών σπιτιών, εισβάλλει σ’ αυτά, εντοπίζει το δράμα του ανθρώπων που «αιμορραγούν» και αφηγείται τις προσωπικές τους ιστορίες.

Η αφήγηση και η πλοκή θυμίζουν αρχαία τραγωδία προσαρμοσμένη στα σύγχρονα δεδομένα. Τραγικές φιγούρες, αφημένες στη μοίρα τους, άνθρωποι ηττημένοι πριν καν γεννηθούν, δέσμιοι των κοινωνικών προκαταλήψεων της εποχής, παρελαύνουν μπροστά μας. Το ζωντανό και παραστατικό ύφος σε συνδυασμό με τον συγκινησιακό λόγο, προκαλεί στον αναγνώστη συναισθήματα θυμού, οργής, οδύνης, θλίψης και συμπόνιας.

Κι ο ανθρωπισμός; Κάπου χαμένος ανάμεσα στους ήρωες, μας υπενθυμίζει πως ο γενέθλιος τόπος μας ακόμα υποφέρει πίσω απ’ τα μάνταλα των παραθυρόφυλλων, και πως τελικά παρ’ ολίγον να τον ξαναβρίσκαμε. ΠΑΡ’ ΟΛΙΓΟΝ…

ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ/ΝΟΥΒΕΛΑΣ 2018

Το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος/Νουβέλας για εκδόσεις του έτους 2018, μετά από κατά πλειοψηφίαν απόφαση της Κριτικής Επιτροπής, απονέμεται στη Μαρία Αβρααμίδου για το έργο Παρ’ ολίγον (Εκδόσεις Αρμίδα).

Σκεπτικό βράβευσης:

Τα έξι διηγήματα του Παρ’ Ολίγον αποτελούν μια άρτια σύνθεση λόγου, ιδεών και εικόνων και διακρίνονται από διεισδυτικότητα στο βλέμμα και δεξιοτεχνία στη γραφή. Μέσα από τους χαρακτήρες και τις πλοκές, η Μαρία Αβρααμίδου μας συνταράζει αφενός με την ικανότητα της να κατανοεί και στην συνέχεια να μεταφέρει ένα ευρύτατο φάσμα ανθρώπινων συναισθημάτων, και αφετέρου με τον συνδυασμό ευαισθησίας, μεστότητας και αμεσότητας στην αφηγηματική γλώσσα. Έτσι επιτυγχάνει μια αποκάλυψη της αδυσώπητης και σκληρής μοίρας χαρακτήρων με τραγικές διαστάσεις. Οι χαρακτήρες αυτοί αποκτούν μια μυθολογική υπόσταση που είναι απαραίτητη στην κατανόηση της πραγματικότητας γύρω μας, αλλά και μέσα μας. Στα διηγήματα, το «παρ’ ολίγον» ως έννοια θα μετουσιωνόταν σε εκπλήρωση αν οι άνθρωποι αναγνώριζαν τον πόθο, τον έρωτα και την αγάπη ως ζωοδότρες δυνάμεις. Η συλλογή αυτή μας υπενθυμίζει ότι στη λογοτεχνική σύνθεση ιδιαίτερη θέση κατέχουν η ευαισθησία, η τόλμη, η διακριτικότητα, η ευρηματικότητα στην αφήγηση, και η δημιουργική πρόκληση. Με τέτοιες προϋποθέσεις μπορεί να ενδυναμωθεί η φαντασία του αναγνώστη, ούτως ώστε να επιτύχει μια αναθεώρηση του τρόπου που αντιλαμβάνεται την καθημερινότητα, τους ανθρώπους, καθώς και τις ιδεολογικές και πολιτισμικές προσεγγίσεις στην κυπριακή πραγματικότητα.