Ο Σιορ Ζουάν Μούσι εν έφυεν. Τούτα τα χωράφκια ήταν δικά του τζιαι τούτος ο ποταμός που εξεράνισκεν σιγά σιγά μες στο καλοτζιαίριν επότιζεν τα δεντρά του.

Εφκήκεν πας στο δώμαν του σπιθκιού του τζι’ επαρατήραν τον ήλιον που ετσακκίζετουν πας το καφκάλλιν της αλυτζιής τζιαι αποφάσισεν να τουρτζιέψει.

—

Άλας. Από τον Παύλο Παμπορίδη, συγγραφέα του Τζιαι Πόψε (Βραχεία Λίστα Διηγήματος 2020). H ιστορία εκτυλίσσεται κατά την εποχή της Βενετοκρατίας στην Κύπρο.

Ένα χωριό στις αλυκές, με τους ανθρώπους του να παλεύουν… να παλεύουν με το άλας, την ταυτότητα του τόπου τους… με την ταυτότητα του είναι τους.

Μια νουβέλα, γραμμένη στα κυπριακά, γεμάτη έντονες εικόνες και περιγραφές, με τους κύριους χαρακτήρες να παίρνουν ζωή μέσα απ’ το ιδιαίτερο ύφος του συγγραφέα και να μας ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο… μα να μας επαναφέρουν τελικά ίσως και στο παρόν μας.