— ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ 2012 —

Ο διακεκριμένος συγγραφέας Πέτρος Αρχοντίδης, 75 χρόνων σήμερα, αναζητά στο μακρινό παρελθόν του τα πρόσωπα και τα γεγονότα, τις ώρες και τις καίριες στιγμές, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είχαν διαμορφώσει τη ζωή του.

Μέσα στο πνεύμα των κλασικών ταινιών Amarcord του Federico Fellini και Cinema Paradiso του Giuseppe Tornatore, στο αυτοβιογραφικό του μυθιστόρημα, Κοάζινος, που είναι ένα κράμα πραγματικότητας και μυθοπλασίας, γιομάτο σκηνές κωμικές, τρελές κι αλλόκοτες, κάποτε και δραματικές, ο Πέτρος Αρχοντίδης αφηγείται με απογυμνωτική ειλικρίνεια, νοσταλγία και γλυκόπικρο χιούμορ όλα όσα σημάδεψαν την περιπετειώδη πορεία του από την παιδική ηλικία, στην εφηβεία και την ενηλικίωση, καθώς και την παράπλευρη και πολυτάραχη ζωή της οικογένειάς του, τη δεκαετία 1945 – 1955.

ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ 2012

Το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για εκδόσεις 2012, μετά από κατά πλειοψηφία απόφαση της Κριτικής Επιτροπής, απονέμεται στον Πάνο Ιωαννίδη για το έργο του Κοάζινος (εκδόσεις Αρμίδα).

Σκεπτικό βράβευσης:

Ο Κοάζινος συνδυάζει με ξεχωριστή τέχνη και πρωτοτυπία το μυθιστόρημα εφηβείας ή ενηλικίωσης με τις μοντέρνες τάσεις της πεζογραφίας που δίνουν έμφαση στη μνήμη και στο προσωπικό βίωμα. Ο συγγραφέας αναπλάθει σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση τη ζωή ενός παιδιού που ενηλικιώνεται στην Κύπρο κάτω από τις σκληρές συνθήκες της δεκαετίας του ’50. Οι περιπέτειες και οι αναζητήσεις της εφηβείας στο περιβάλλον μιας μικροαστικής οικογένειας κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατικής διακυβέρνησης δίνουν το έναυσμα για μια εξαιρετικά πλούσια νωπογραφία της κυπριακής κοινωνίας. Ο συγγραφέας, υιοθετώντας την οπτική της μικροϊστορίας, τινάζει τη σκόνη από θραύσματα μνήμης και τα ενώνει με φαντασία και τέχνη για να συνθέσει ένα είδος πατριδογνωσίας της Αγγλοκρατούμενης Κύπρου τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια στην Λευκωσία, την Κερύνεια και τη Μόρφου. Βασικό στοιχείο της πλοκής είναι η προσπάθεια του πατέρα να βρει έναν κρυμμένο θησαυρό από την εποχή των Ρωμαίων με τη βοήθεια ξένων και Κυπρίων πνευματιστών, στοιχείο που προσδίδει στο μυθιστόρημα τη συμβολική διάσταση της υπαρξιακής αναζήτησης νοήματος. Χάρη στην τέχνη της αποτύπωσης των πολιτισμικών τεκμηρίων, καθώς και χάρη στα πορτραίτα απλών όσο και ξεχωριστών ανθρώπων, το μυθιστόρημα Κοάζινος διασώζει μια Κύπρο στην οποία «το θαύμα λειτουργεί ακόμη».

———-